امروز صبح داشتم کتاب شیعه که مذاکرات و مکاتبات علامه محمد حسین طباطبایی با پروفسور هانری کربن است را می خواندم. در ص 54 مطلبی را تحت عنوان روش تفکر انتقادی مطرح کرده بود که با توجه به سال این مذاکرات 1338، دیدم که ترجمه هایی که من در سالهای 1369در باره تفکر انتقادی خواندم و فکر می کردم چیز تازه ای است! برای متفکر اسلامی چیز تازه ای نبوده!!
.
دیروز با خودم فکر می کردم، قدیما چقدر عکس می انداختیم و بعد که در پایان می رفتیم فیلمها را بدیم چاپ کنند تازه می فهمیدم که احیاناً همه عکسها سوخته، یا چند تایش تیره و تار است، یا اینکه فلانی در عکس چشمهایش بسته افتاده .
تازه چقدر حسرت می خوردی که وای دیگر آن فرصت ها را از کجا پیدا کنم؟
مثل عکسهای شهید صمد حاجیلو که در بمباران پادگان شهید مهدی باکری در آتش سوخت و حالا که صمد نیست آن عکسها.
با خودم می گفتم نسبت ما به آخرت حال و روز آن عکسهاست وقتی ظاهر می شوند نمی دانم فرصتی برای جبران خواهیم داشت؟
درباره این سایت